علامه مجلسی در کتاب تحفه الزائر نقل نموده‏است: «... بشار مکاری می‏گفت: در کوفه به حضور امام صادق(ع) رسیدم و دیدم طبقی از خرمای طبرزد برای آن حضرت آورده بودند. او به من فرمود: بیا جلو و از این خرما بخور. عرض کردم گوارا باد، قربانت گردم در راه می‏آمدم حادثه‏ای دیدم، غیرتم به جوش آمده و قلبم را به درد آورده و گریه گلویم را گرفته‏است. فرمود: به حقی که به گردنت دارم بیا جلو و بخور. جلو رفتم و از خرما خوردم آنگاه به من فرمود اکنون چه حادثه‏ای دیدی؟ گفتم: در راه می‏آمدم یکی از مامورین حکومت را دیدم که بر سر زنی می‏زند و او را به سوی زندان می برد و او با صدای بلند گریه می‏کرد و می‏گفت پناه می‏برم به خدا و رسولش و به غیر از‏ آنها به هیچ کس پناه نمی‏برم.
امام صادق فرمود: چرا آن را می‏زد و به زندان می‏برد. عرض کردم از مردم شنیدم که پای آن زن لغزیده و به زمین افتاده و (در این حین) گفته‏ ای فاطمه(س)! خدا آنان را که به تو ظلم کردند از رحمت خود دور سازد. (ناگهان) گماشتگان حکومت با شنیدن این جمله  او را دستگیر کرده و زندان بردند. امام صادق(ع) تا این سخن را شنید از خوردن خرما دست کشید و گریه کرد به گونه‏ای که دستمال و محاسن شریف و سینه‏اش از اشک چشمانش تر شد و سپس فرمود ای بشار برخیز با هم به مسجد برویم و برای نجات و آزادی آن بانو دعا کنیم و از خدا بخواهیم که او را حفظ کند....»

و برای من این سوال پیش آمده که این فقط داستان یک محب فاطمه بوده که امام را اینگونه مغموم ساخته‏است، وای اگر از مصیبتهای بی‏بی دو عالم را برای فرزندش می گفتند!

آری فاطمیه انطباق عزای خاکیان با افلاکیان است
این سوال در ذهنم شکل گرفته که با توجه به موقعیت مسلمانان و تفرقه بین آنان وظیفه کنونی ما پیرامون گرامیداشت ایام فاطمیه چست؟ آیا باید به خاطر حفظ وحدت سکوت اختیار کرد و صرفاً به واقعه بدون باعث و بانی آن تکیه نمود یا برای ارزش گذاری به اهداف عالیه آن حضرت(س) این واقعه را موشکافی کنیم و به جهانیان عرضه بداریم . آیا دقت نموده‏اید که هر ساله فاطمیه عزیزتر و گرامی تر برگزار می‏گردد. آیا این یک پیام به دوستداران قیام یوسف آن حضرت نمی‏باشد. پس گرامی تر از پیش بداریش تا شعله کوچک این شمع را به آتشی عظیم از عذاب کافران و منافقان مبدل گردانیم.

 به امید قیام آن یار غایب(عج).  

از دوستان به سبب تاخیر زیاد که ناشی از مشغله کاری‏است عذرخواهی می‏کنم و امیدوام زین پس با مطالب نو و مفیدی در خدمت باشیم.

خلیفه الله است مثل آدم ...
عمر طولانی دارد مثل نوح ...
کفار به دستش هلاک می‏شوند مثل هود ...
تولدش پنهان بود مثل ابراهیم ...
بشارت آمدنش را داده‏اند مثل اسماعیل ...
فرشتگان به یاری‏اش می‏آیند مثل لوط ...
در عزای حسین گریان است مثل یعقوب ...
زیباترین خَلق است مثل یوسف ...
حکومتش جهانی‏است مثل سلیمان ...
صبر دارد مثل ایوب ...
در گهواره سخن گفت مثل عیسی ...
نام و کنیه‏اش محمد(ص) است ...
و شبیه ترین خَلق در خلق و خو به او ...
پس برای فرجش دعا کنید ...